Volgende maand wordt ik 70. Ik ben dus nu gewoon echt een oud wijf. Hoewel, misschien was ik dat al veel langer,
maar wilde ik er nog niet aan.😁
Ik denk dat niemand oud wil zijn, maar iedereen wil het wel worden.
Ik vind dat hele ouder worden best wel een dingetje. Hoewel ik me donders goed realiseer, dat ik veel geluk heb dat ik nog zo lekker mee kan doen op mijn leeftijd. Ik werk met dementerende ouderen. Dat is soms best lachen. En die mensen vinden het ook leuk als jij lol met ze hebt. En je moet een brede rug hebben.
Het is geweldig, mooi, soms drama, maar het allerdierbaarste zijn de mooie, lieve en leuke momenten. Het is me op het lijf geschreven. Het oogcontact met mensen die niet meer kunnen communiceren. Het lachje en dan opeens een “ja”.  Dat is zo fantastisch. Daar doe je het voor. Dat je ook binnen 1 minuut een “ nut vrouwmens” wordt genoemd en: Ouwe trut, ik gooi je in het kanaal" (en dan op z'n Limburgs). Ouj trut ik goos dich in het knaal.
Dat zegt dan iemand die niet meer kan lopen en blind is. Ik moet dan echt mijn lachen inhouden, want doe ik dat niet worden ze nog bozer. Maar er zijn zoveel lieve momenten. Die oude mevrouw die steeds je hand pakt. De één op één contacten als je oude liedjes gaat zingen. Geweldig als ze dan opeens mee gaan zingen. Die oude meneer die nog maar heel weinig praat. Maar toen ik hem zei dat hij naar de kapper moest, zag ik dat zijn ogen begonnen te glinsteren en heel langzaam ging zijn wijsvinger naar zijn voorhoofd. En wat had hij gelijk, want zoveel haar had hij niet meer. Maar toen hij terug kwam en ik hem een knapperd noemde begon hij te lachen.
Ik ben dus al enige jaren met pensioen, maar ik blijf ook nog enige jaren doorwerken zo lang ik dat kan. Omdat ik dit een geweldige baan vind.
En natuurlijk omdat "achter de geraniums zitten niks voor mij is. Ik heb nog teveel te doen.
En mijn baan met dementerende mensen is de mooiste die er is.

Zo geweldig dit.