Het zat zo:
Ik was de fotograaf op Nices.
Wat betekend: "Nederweerts International Camp of Europeans Scouts".
Het woord zegt het al. Het is een kamp voor Scouts in de leeftijd van '14 tot 21 jaar.
En niet alleen uit Europa, want de laatste keer was er ook een hele leuke groep uit Canada.
NICES is je grenzen verleggen. Letterlijk en figuurlijk.
Ik stond voor een grote uitdaging. Een groepsfoto van alle deelnemers en vrijwilligers in een hoogwerker.
Zo'n 400 scouts die dan op één foto moeten.
En ik heb gruwelijke hoogtevrees. Ik had al dagen knikkende knieën als ik er alleen al aan dacht.

En dan sta je opeens in zo'n nietig bakje van die hoogwerker. Gelukkig niet al te hoog, dus dat was een meevaller.
Het was zo ook niet moeilijk een leuke groepsfoto van alle deelnemers te maken.
Maar dan hoor ik opeens de hele groep beneden in het Engels roepen: higher - higher. Hoger - hoger dus.
"Uhhh, nee echt niet. Niet doen hoor".
 Maar natuurlijk moest ik hoger. Ik heb mijn ogen stijf dicht gedaan en ik voelde het in mijn buik.
Ook al durfde ik niet eens te kijken, ik voelde dat ik hoog zat.
Ik deed mijn ogen een beetje open, om ze meteen weer dicht te doen.
Het was hhhhhhoog. hhhhheeeel hhhhhoog.
Maar ik stond er wel en het zou natuurlijk heel erg jammer zijn als ik nu geen foto zou maken.
Dus heb ik mijn ogen open gedaan en met angst en beven toch maar een zooi groepsfoto's gemaakt op 21 meter hoogte. 
Ze zijn niet allemaal gelukt. Ik heb niet heel goed gekeken blijkbaar, maar er waren mooie foto's bij.
Gelukkig maar, want ik had het echt niet nog een keer gedaan.
En wat was ik blij dat ik weer met mijn beide voetjes op de grond stond. (En ja, ik was het dus echt op die hoogte.) Ik heb bijna 400 getuigen.
Iedereen vond me daarna wel een bikkel.