Alle vijftien broers en zussen op een rij. Van jong (links) naar oud. Ergens in de jaren 80.
Familiedag
Ieder jaar hebben wij in september een familiedag. Mijn broer Sjaak en zijn vrouw Jolanda maken er altijd een superfeest van. Ik kom uit een mega grote familie. We waren met 15 broers en zussen. Die dag is supergezellig. Je ziet je hele familie weer een keer en dus ook al je (achter)nichtjes en (achter)neven en de familie wordt steeds groter. Maar helaas missen we ook wel vaak weer een broer die is overleden. Die familiedag blijft altijd een groot succes. Er wordt dan ook ieder jaar een groepsfoto gemaakt en dat is altijd een zooitje. Een nichtje was zo slim geweest om vòòr de foto haar telefoon op filmen te zetten en ze had deze op een goede plek neer gezet zodat dat hele groepsfotogebeuren er helemaal op stond. Dan pas kom je erachter hoe een chaos dat iedere keer is. 😊 Wat achteraf natuurlijk een geweldig filmpje is geworden.
Broers en zussen
Maar dit jaar hebben we ook een soort broers-en zussendag gehad. We zijn met z’n allen nog een keer terug naar Rijswijk gegaan om herinneringen op te halen. Ik ben geboren in Oud Rijswijk onder de rook van Den-Haag, zoals de meesten van ons. We woonden in een hele gezellige straat met tegenover ons een school met een gigantisch groot schoolplein. We waren met 13 kinderen en woonden op een benedenwoning op de Kerklaan. Twee slaapkamertjes, een woonkamer en een keuken. Kun je je nu bijna niet voorstellen.
Maar het was een heel fijn huis en als we uit school kwamen had mijn moeder altijd thee met een koekje. Ik heb daar hele fijne herinneringen liggen. De mevrouw die nu in het huis woont, is er na ons komen wonen en wist nog hoe het er toen uit zag. We mochten binnen komen. En daar sta je dan met zijn negenen in een piepklein maar oh zo leuk huisje. Twee kleine slaapkamertjes en het is dus niet te geloven dat je daar ooit met zijn dertienen hebt geslapen. Hoewel de mevrouw ons vertelde dat er onder de trap ook een bed was. Daar heeft Piet (Onze oudste) blijkbaar gelegen. We zaten toen we er nog woonden eigenlijk te wachten tot de bovenbuurvrouw het loodje zou leggen. Wij zouden dan de bovenwoning erbij krijgen. Ze was al in de negentig, maar het was een taaie. Ze was trouwens ook niet zo heel aardig. Niet voor mijn moeder en ook niet voor de kinderen. En dat is dan nog netjes uitgedrukt.
Toen Henkie (het 14e kind) werd geboren werd het huis toch echt te klein en zijn we verhuist naar Honselersdijk. Een klein dorp in het Westland. Ik was 10 en ik vond het verschrikkelijk. Niet het huis, want we kwamen “van de hel in de hemel”. Een gigantisch vrijstaand huis met een grote tuin. En bovendien hadden de mensen die het huis verkocht hadden op zolder wat speelgoed laten staan. Wat voor ons natuurlijk geweldig was, want we hadden niet zo heel veel. Maar wat heb ik Rijswijk in het begin vaak gemist. Die beneden woning was dan wel klein, maar het was ook knus en erg gezellig. We hoorden dat die oude mevrouw die boven woonde, vrij kort na onze verhuizing is overleden.
Wandelen door herinneringen.
Daarna zijn we door de Kerklaan naar de Heerenstraat gelopen en hebben bij het muziek café heerlijk zitten lunchen. Dit café was vroeger de stamkroeg van nogal wat broers en mijn oudste zus. Toen heette het Holtkamp.
Naast Holtkamp was een kledingwinkel en daar hing een fantastisch mooie witte jurk. En omdat ik al vrij snel de communie mocht doen, kreeg ik die mooie jurk. Wat was ik trots.
We hebben eigenlijk nooit gevraagd hoe mijn moeder die verhuizing heeft gevonden.
Rijswijk was ook haar geboortedorp en haar zus Elly woonde toen nog steeds in het ouderlijk huis.
Ik denk nu dat zij ook heel erg heeft moeten wennen aan dat tuindersdorp waar we zijn gaan wonen.
Hoewel, ik vind verhuizen nu niet zo erg meer. Ik ben na mijn trouwen al drie keer moeten verhuizen en het is iedere keer best wel een opruiming. Misschien dat mijn moeder het ook niet zo heel erg heeft gevonden.
Uiteindelijk is zo'n grote familie natuurlijk heel erg gezellig. We hebben de grootste lol en we zijn eigenlijk bijna altijd compleet.
Er zijn nu zelfs al achter-achter nichtjes en neefjes.
Na Henkie is mijn kleine broertje Robbie er nog bij gekomen. Dat was de 15e en de laatste.
We hadden nu een voetbalelftal aan jongens en we waren maar met vier meiden.