Was vroeger alles beter?
Soms denk ik wel eens dat het leven best ingewikkeld is geworden.
Wij dachten vroeger nooit zo na over dingen die we deden en de gevolgen. Het was wel een ongecompliceerd leven.
Op je vijftiende, zo eind jaren zestig, begon je te roken omdat iedereen het deed. Dat het niet goed was voor je longen, kwam nog geen seconde in je op. Longkanker??? Het zal best bestaan hebben, maar je hoorde er nooit iets van.
Wij gingen met een vriendenkliek naar het strand en lagen de hele dag te bakken in de zon. De eerste dag was je zo rood als een kreeft, maar daarna werd je gewoon bruin. Huidkanker??? Het zal best bestaan hebben, maar ook daar hoorde je nooit iets van.
We dronken cola alsof het water was. Dat er veel suiker in zat maakt het juist lekker. Dat het slecht voor je tanden was wist je toen nog niet. Daar kwam je pas veel later achter.
Hoewel….. ik maakte in december een afspraak voor de tandarts omdat ik een gaatje had. Ze moesten ver zoeken, maar uiteindelijk bleek ik er 14 jaar niet te zijn geweest. En inderdaad had ik maar één gaatje. Ik moest wel een kilo 😊 tandsteen laten verwijderen.
Ik ging op mijn negende met vier of vijf broertjes en zusjes lopend van de Kerklaan in Rijswijk naar Drievliet. Een heel eind lopen langs het water, maar je had het er voor over. Het eerste wat we deden was naar de poppenkast kijken. (Zie de foto boven). Om wat uit te rusten. Dat het een hele verantwoordelijkheid was, daar dacht je niet aan. Je was het gewend, dus je deed het gewoon. En Drievliet was vroeger maar een gewone maar wel uit de kluiten gewassen speeltuin. Nu is het een pretpark.
Als ik vroeger mijn broertjes met de fiets naar school bracht zaten ze gewoon achterop. Geen stoeltje en geen voetsteuntjes. Wel waarschuwden we altijd tijdens het fietsen: “Denk erom beentjes wijd houden”. Het gebeurde best weleens dat ze tussen de spaken kwamen, maar dat was het risico. Je wist niet beter. En het liep ook altijd goed af.
Autorijden deden we zonder gordel. Ik weet wel dat het verkeer niet te vergelijken is met nu, maar toch…
Ik had op mijn 16e een Kaptein Mobyllette. Zo’n grijs brommertje met een ijzeren mandje voorop en een joekel van een zadel. Gekocht in Schiedam voor 25 gulden en die had ik zelf gespaard. Ik ben zo trots als een pauw terug naar huis getuft. Ik deed er wel zo'n anderhalf uur over, maar dat deerde me niet. Geweldig vond ik dat. Een helm had ik niet en dat hoefde toen ook niet. Van een brommerrijbewijs had je nog nooit gehoord. Verkeersexamens kregen we in die tijd ook niet.Je leerde het jezelf wel aan en als je niet voorzichtig was, lag je al snel onder een auto of zo.
Zwemles kregen we niet. Ik kwam uit een groot gezin en dat was veel te duur. Ik heb het mezelf geleerd. In Rijswijk ging ik zwemmen bij Drievliet. Dan sprongen we van de brug af. Nooit gehoord van alles wat men toen maar in het water kieperde. Tot een jongen verdronk omdat hij vast kwam te zitten in een ouwe kachel of zo. Ik ben er daarna nooit meer geweest. Je schrok je wel kapot en het was meteen een goede leer.
Toen ik later op de huishoudschool wel zwemles kreeg was ik de enige zonder diploma. Daarom liet de zwemleraar mij in zo’n belachelijke hengel zwemoefeningen doen. De keren daarop was ik steeds ziek. Tot hij er niet meer intrapte en ik weer mee moest doen. In die hengel dus. Hijzelf ging op de hoge duikplank zitten om de rest van de klas instructies te geven. Ik was zo boos, dat ik hem eraf heb geduwd en hem na heb gedoken. De straf was niet mis, maar ik heb nooit meer in die hengel hoeven te hangen.
Och ja herinneringen van vroeger. Het blijkt bij mijn leeftijd te horen. Ik heb het best naar mijn zin gehad in die tijd. Maar goed dat mijn vader en moeder niet alles wisten. Maar dat zal niet alleen voor mij zijn geweest. Het was een tijd van ontdekkingen. Luisteren naar protestliedjes van Boudewijn de Groot, Bob Dylan en anderen.
Je afzetten tegen je ouders.
De waardering voor mijn vader en moeder kwam pas veel later.