Carnaval is:
Vastelaovend in Limburg.
Maar vandaag is ook nog Bleu monday
Even een opkikkertje, want het is Bleu Monday. Wat is dat toch weer voor gezeur??? Men zegt dat het de meest deprimerende dag van het jaar is. Men zou zich miserabel, somber en jankerig voelen. Ik merk daar altijd weinig van. Het is gewoon een mistige dag zoals de laatste tijd wel vaker is. Nou ja het is best wel somber buiten, maar om dat nu aan een dag te koppelen. En wat heb je eraan. Je praat de mensen alleen wat aan.
Ga lekker denken aan het voorjaar wat er aan zit te komen. Daar wordt je tenminste vrolijk van. En lees dit blogje. Daar ga je ook van glimlachen. (Hoop ik).
Maar goed. De kerstspullen zijn weer opgeruimd. Wat altijd een hels karwei is hier. Ik heb teveel. Nu is alles opgeruimd en weer netjes weggewerkt tot volgend jaar. En alles is gelukkig weer normaal. We weten weer welke dag we leven en als die mist nu eindelijk eens optrekt, kunnen we misschien weer eens een beetje gaan genieten van een klein zonnetje. Mag wel weer een keer tijd worden.
We gaan ons hier in Limburg opmaken voor het carnaval. Het 1e weekend van maart is het weer zover, maar iedereen is er nu al druk mee. Bonte avonden, Prins Carnaval wordt overal weer bekend gemaakt, dus je ziet hun huizen weer versierd worden met slingers en lampen en dan weet je meteen wie het is geworden. Er worden carnavalswagens gemaakt en kleren genaaid. Wij doen er niet veel aan. Wat versiering voor het raam en we hangen de vlag buiten van de plaatselijke carnavalsvereniging. En op mijn werk organiseren een mannelijke collega met heel veel humor en ik (ook wel humor maar wat minder) weer een leuke middag voor de mensen. Wat altijd een succes is.
Misschien ga ik dit jaar wel playbacken als Beppie Kraft. Mijn dubbelganger, weet je het nog? Vinden de mensen van mijn afdelingen natuurlijk helemaal geweldig. Ik zing natuurlijk niet in het Limburgs, maar playbacken kan altijd. Zal ik dan ook wel moeten, want mijn zangtalenten zijn niet zo goed als die van de echte Beppie.
Maar ik kan natuurlijk ook altijd een optreden met Jopie doen.
Jopie zit lekker alles te bekijken.
Jopie
Jaaaa, wie is Jopie nou weer. Nou Jopie is een pop die ik heb gemaakt om op mijn werk op te treden in een circus als buikspreker. (die niet kan buikspreken). De echte Jopie (ja die collega dus) zit dan achter een gordijn te antwoorden. En dan is dat net echt.
Maar het zat zo: Er werd dus een circus georganiseerd voor de cliënten van het hele huis. En ik zou niet mee doen. Maar toen….. Ik kreeg tien dagen voor het circus te horen dat ik ook echt nog iets moest verzinnen om op te treden. Woehoe. Wat ga ik dan doen. Ik ben niet zo lenig, dus een trapeze zou het niet worden. Aan olifanten en tijgers is ook een beetje moeilijk te komen tegenwoordig. En een clown zag ik niet zo zitten. Ik kan best wel lollig doen hoor als het moet, maar ik ben niet zo’n fan van clowns. En toen kreeg ik een geweldig idee en is Jopie de buikspreekpop geboren. Ik ben als een gek aan het werk gegaan. Kop van klei maken, kleertjes zoeken in de kringloop. Als de kop droog is kan hij geschilderd worden. Iets verzinnen voor de haren. een pruik was foeilelijk. Dus dan maar dit. En dan opeens is daar Jopie. De act was leuk, Alleen begon Jopie de buikspreekpop, (die dingen zijn altijd zo eigenwijs als de pest en gaan opeens op eigen houtje verkeerde dingen zeggen) 😊 zich tijdens de act niet aan het script te houden en dan krijg je gekke dingen. Maar het was een leuk optreden.
Helaas zit Jopie de pop nu dubbelgevouwen in een oude koffer op zolder. Ocharm.
En als ik hem ga gebruiken met carnaval moet ik echt nog iets aan zijn handjes doen. Die zijn vreselijk. En ik denk dat ik hem nog rood haar ga geven.